Pokarmy bogate w potas : banany, awokado, ciemne warzywa liściaste oraz szpinak. Zadbaj o większą ilość błonnika w diecie. Staraj się spożywać pokarmy bogate w błonnik, takie jak produkty pełnoziarniste, orzechy, owoce i warzywa. Błonnik wchłania dużą ilość wody w jelitach. Sięgnij po suplementy ziołowe.
Jedzenie zbyt dużej ilości błonnika, może sprawiać takie same problemy, jak całkowite wyeliminowanie go z diety. Do nadmiaru błonnika w diecie często dochodzi wtedy, gdy nagle zmieniamy dietę ze standardowej na warzywną, lub gdy stosujemy monodiety, opierające się na produktach wysokobłonnikowych. Niektóre osoby mają problem z nadmiarem błonnika dlatego, że zaczęły go przyjmować w formie osobnego preparatu. Przyjrzyjmy się bliżej najważniejszym objawom, które świadczą o tym, że w Twojej diecie może być za dużo błonnika. 1. Gazy i wzdęcia Nadmiar błonnika powoduje nagromadzenie się gazów w układzie pokarmowym, co daje z kolei wiele krępujących i nieprzyjemnych objawów. Z tego powodu, nie należy nagle zmieniać diety na wysokobłonnikową - nasz układ pokarmowy sobie z tym nie poradzi. Jeśli jesz dużo warzyw i innych produktów zawierających błonnik i Twój organizm jest do tego przyzwyczajony, problem zwykle nie występuje. Jeśli w Twojej diecie jest za mało błonnika, bo unikałeś jedzenia warzyw, musisz to zmienić, ale na pewno nie warto robić drastycznych zmian z dnia na dzień. Nie bądź nadgorliwy i nie łącz ze sobą kilku produktów błonnikowych. Każdy organizm przyzwyczaja się do konkretnego sposobu odżywiania i jeśli wprowadzisz zbyt drastyczne zmiany (jak przejście z 0 gramów błonnika do 100 gramów dziennie), na pewno poczujesz tego objawy uboczne. Staraj się wprowadzać go po trochę i z nisko skoncentrowanych źródeł, takich, jak owoce, warzywa, ziarna czy orzechy. Złym rozwiązaniem jest natomiast, przejście na dietę warzywną, dodanie do niej dużej ilości kawy z cykorii i dodatkowe stosowanie otrąb lub błonnika w formie ziaren babki płesznik i babki lancetowatej. Warto zwrócić uwagę na to, że wzdęcia są wywoływane przede wszystkim przez warzywa, które są ciężkostrawne, jak na przykład brokuły lub fasola. 2. Biegunka lub rzadkie stolce Jedzenie zbyt dużej ilości błonnika, powoduje także biegunkę. Płynne lub rzadkie stolce to oznaka, że pokarm zbyt krótko przebywał w układzie pokarmowym, co jest zwykle wywołane przez nadmiar błonnika. Staraj się jeść zbilansowane pokarmy, a unikaj takich posiłków, które zawierają przede wszystkim sam błonnik (jak otręby z mlekiem i orzechami). Jeśli połączysz białko, z węglowodanami, tłuszczem i błonnikiem w jednym posiłku, będziesz po nim dłużej najedzony. Jeśli jednak przesadzisz z ilością błonnika, posiłek nie zostanie strawiony i odpokutujesz to biegunką. Przykładem zbilansowanego posiłku jest na przykład pierś z kurczaka z sałatką i dodatkiem węglowodanowym (ziemniaki, ryż), który dostarcza wszystkich witamin i minerałów, a także odpowiednią ilość błonnika. Wybierając podobne posiłki, zapewniasz organizmowi prawidłowe odżywienie, a odpowiednia ilość błonnika, zapobiega zaparciom. Aby odpowiedzieć na pytanie, czy w Twojej diecie jest wystarczająco dużo błonnika, obserwuj swój organizm. Częste biegunki, mogą świadczyć o tym, że jest go za dużo. 3. Zaparcia Błonnik zwykle jest stosowany jako preparat, który zmniejsza objawy zaparć i pozwala unormować rytm wypróżnień. Niestety, ale błonnik także wchłania wodę i jeśli przyjmujemy go za dużo i za mało pijemy, pojawiają się poważne problemy z wypróżnieniem. Z tego powodu, błonnik nie powinien być stosowany przy silnych zaparciach, które dotykają zwykle starsze osoby - może tylko pogorszyć sytuacje. Wiele osób w krajach rozwiniętych cierpi na odwodnienie, a wtedy, błonnik na pewno nie będzie pomocny. Jeśli przyjmujesz preparaty błonnikowe, pamiętaj o popijaniu ich dużą ilością wody. Dzięki temu, unikniesz "zablokowania" układu pokarmowego. Najłatwiej podsumować to tak - odpowiednia ilość błonnika wraz z prawidłowa ilością wody w diecie, pozwala zmniejszyć zaparcia. Jeśli jest go jednak zbyt dużo, problem się pogarsza. Jeśli masz aktualnie poważny problem z zaparciami, możesz wypróbować doraźne środki, które pozwolą się go pozbyć, takie, jak senes czy kruszyna. Błonnik nie pomoże Ci doraźnie - wręcz przeciwnie, może pogorszyć sprawę. 4. Odwodnienie Jeśli pijesz ciągle tyle samo wody, ale zwiększasz ilość błonnika w diecie, Twoim problemem może stać się odwodnienie. Błonnik w naturalny sposób wiąże wodę, która nie jest dostępna dla organizmu i zostaje wydalona. Z tego powodu, Twoje organy są gorzej nawodnione. Najgorsza sytuacja jest wtedy, gdy pijesz za mało wody i przyjmujesz preparaty błonnikowe, takie, jak błonnik w proszku. Objawy odwodnienia mogą pojawić się także u osób, które piją odpowiednią ilość wody, ale są narażone na odwodnienie, bo na przykład trenują na zewnątrz w wysokiej temperaturze, i dodatkowo przyjmują błonnik. Z tego powodu, zwracaj uwagę na kolor swojego moczu - jeśli jest on żółty lub pomarańczowy, a nie słomkowy, może to oznaczać pierwsze objawy odwodnienia. Jeśli dodatkowo przyjmujesz duże ilości błonnika, zastanów się nad jego zmniejszeniem. Upewnij się także, że wraz ze zwiększeniem ilości błonnika w diecie, idzie picie większych ilości wody. 5. Zwiększenie masy ciała Zwiększając ilość błonnika w diecie, zwykle liczymy na to, że uda nam się schudnąć. Niestety, ale u wiele osób, daje on odwrotne skutki. Dietetycy często odnotowują sytuację, w której osoby jedzące dużo błonnika, objadają się w nocy. Ma to logiczne uzasadnienie - Twój organizm jest przyzwyczajony do przyjmowania określonej ilości jedzenia i jednocześnie, do jego odpowiedniej kaloryczności. Jeśli wprowadzasz drastyczne zmiany w diecie, takie, jak zastąpienie połowy normalnego posiłku za pomocą błonnika, Twój organizm czuje się oszukany. U osób, które jedzą zbyt dużo błonnika, dochodzi często do zwiększenia masy ciała, w wyniku objadania się w nocy. Mimo tego, że błonnik daje uczucie sytości, nie jest ono takie samo, jak po zjedzeniu posiłku i w naszym ciele gromadzi się coraz więcej stresu. Aby uniknąć takiego załamania, wprowadzaj do diety błonnik w bardzo małych ilościach. Zacznij od 15 gramów dziennie i następnie zwiększaj ją o 5 gramów co tydzień. Najgorszym rozwiązaniem jest natomiast przestawienie się wyłącznie na jedzenie błonnika na kilka dni. Prowadzi to do wszystkich objawów, które wymieniłem w poprzednich punktach, a co więcej, może być przyczyną efektu jojo. Jedzenie błonnika może powodować także mniej groźne, pozorne przybranie na wadze, które mija po kilku dniach. Błonnik pozostaje długo w naszym organizmie i może prowadzić do zaparcia, które powoduje chwilowy wzrost masy ciała. Staraj się unikać także takiej sytuacji i jeśli zauważysz u siebie, że tyjesz, mimo stosowania diety, przeanalizuj swoją dietę.
Dlatego dzisiaj chcemy wspomnieć o skutkach nadmiaru i niedoboru błonnika w diecie. Jeżeli chcesz dowiedzieć się co to takiego ten błonnik pokarmowy, gdzie go znaleźć oraz jakie jest zalecane spożycie to zajrzyj tutaj. Nadmiar i niedobór. Zacznijmy od zrozumienia czym jest nadmiar i niedobór.
123rf Błonnik to substancja, która wspomaga proces trawienia. Reguluje wypróżnienia, wspierając cały układ pokarmowy. Włókno pokarmowe ma wpływ na rozwój bakterii dobrych dla organizmu. Błonnik znajdziemy w wielu warzywach, owocach, siemieniu lnianym i nasionach roślin strączkowych. Zarówno deficyt, jak i nadmiar błonnika wpływają negatywnie na organizm. Wzdęcia i skurcze mogą być także symptomami nadwyżki tej substancji. W produktach pełnoziarnistych, nasionach i orzechach występuje błonnik nierozpuszczalny, który może powodować problemy z trawieniem. Przy zwiększonej podaży błonnika warto przyjmować więcej płynów/wody. Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr inż. Małgorzata Jezierska Ekspertka Yasumi ds. żywienia człowieka.
Lekarze i dietetycy zachęcają, by znacznie ograniczyć ilość soli w diecie, ponieważ jej nadmiar prowadzi do hipernatremii, czyli zbyt dużej zawartości sodu w organizmie. Prowadzone są również liczne kampanie społeczne, mające na celu zwiększyć świadomość społeczeństwa odnośnie konsekwencji zdrowotnych, jakie pojawiają się
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 09:14 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Zbyt wysokie stężenie potasu we krwi jest stanem niekorzystnym dla zdrowia, a w skrajnych przypadkach zagrażającym życiu. Nadmiar potasu w organizmie może być wynikiem jego nadmiernej ilości w diecie, ale też konsekwencją problemów zdrowotnych. Jak objawia się nadmiar potasu, określany też mianem hiperkaliemii? W jakich produktach znajdziemy duże ilości potasu? Yulia Furman / Shutterstock Nadmiar potasu – kiedy występuje? Ile powinniśmy spożywać potasu? Jak objawia się nadmiar potasu? W jakich produktach znajduje się dużo potasu? Jak zmniejszyć spożycie potasu? Nadmiar potasu – leczenie Nadmiar potasu skutkować może niewydolnością nerek oraz cukrzycą Potas znajduje się w suszonych warzywach, mięsie czy niektórych owocach Zbyt wysokie stężenie potasu to stan, który wymaga leczenia Sprawdź swój stan zdrowia. Wystarczy odpowiedzieć na te pytania Więcej informacji znajdziesz na stronie głównej Onet. Nadmiar potasu – kiedy występuje? Nadmiar potasu jest wydalany z organizmu przede wszystkim przez nerki. Z tego powodu problemy ze zbyt wysokim poziomem tego pierwiastka w organizmie dotyczą często osób, u których stwierdza się problemy z nerkami i upośledzenie tego procesu. Jeśli takie zaburzenia występują, hiperkaliemia może być wynikiem nadmiaru potasu w diecie, zbyt wysokiej podaży tego pierwiastka w lekach, podaży pozajelitowej (np. płyny dializacyjne) czy krwotoków do przewodu pokarmowego. Do hiperkaliemii może też prowadzić zwiększone uwalnianie potasu z komórek. Wśród problemów zdrowotnych, które mogą powodować ograniczenie wydalania potasu przez nerki, znajdują się niewydolność nerek (ostra lub przewlekła), cukrzyca czy niedoczynność kory nadnerczy. Zobacz: Dieta przy niewydolności nerek - jak powinna wyglądać? Jakie składniki zawiera? Nadmiar potasu mający postać hiperkaliemii to zaburzenie elektrolitowe, które dzieli się na kilka stadiów. Hiperkaliemia łagodna występuje przy stężeniu potasu 5,5–6,0 mEq/l i zwykle nie wywołuje żadnych niepokojących objawów. W przypadku wzrostu poziomu potasu do poziomu 6,1–7,0 mEq/l mamy do czynienia z hiperkaliemią umiarkowaną, a stadium ciężkie rozpoznaje się w przypadku stężenia potasu wynoszącego 7,1 mEq/l lub więcej. Ile powinniśmy spożywać potasu? Nadmiar potasu w organizmie może być niebezpieczny dla zdrowia, jednak nie mniej niebezpieczny jest niedobór potasu, czyli hipokaliemia. W celu utrzymania prawidłowego stężenia tego pierwiastka we krwi zdrowym osobom zaleca się minimalne dobowe spożycie potasu w dawce 40–50 mmol. W diecie osób jedzących znaczne ilości warzyw i owoców podaż potasu może sięgać nawet 200 lub 250 mmol na dobę. Za to część populacji, w tym osoby starsze, przyjmuje jedynie 25 mmol potasu w ciągu doby. Zalecany poziom dziennego spożycia potasu wynosi 4700 mg. Jak objawia się nadmiar potasu? Nie zawsze nadmiar potasu można rozpoznać na podstawie symptomów. W przypadku potasu podwyższonego w stopniu łagodnym i umiarkowanym istnieje prawdopodobieństwo, że żadne objawy nie wystąpią. Do niepokojących dolegliwości, które mogą jednak wskazywać na nadmiar potasu, należą: objawy mięśniowe – skurcze, mniejsza siła mięśniowa, zmęczenie mięśni, porażenie mięśni czy drgawki; apatia, splątanie, parestezje; objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego, w tym bradykardia, zmiany w EKG, dodatkowe skurcze serca. Czytaj też: Siedem najgorszych produktów dla twojego serca. Czego unikać? Ze względu na to, że objawy nadmiaru potasu mogą nie wystąpić lub być trudne w identyfikacji, w skrajnych przypadkach ciężkiej hiperkaliemii może dojść do śmierci. Śmiertelność z powodu hiperglikemii sięga nawet 35–67 proc. Należy pamiętać, że u osób zdrowych rzadko dochodzi do problemów spowodowanych nadmiarem potasu. W jakich produktach znajduje się dużo potasu? Wysoki poziom potasu we krwi może być w pewnym stopniu zależny od diety. Na dietę bogatą w potas powinny zwracać uwagę szczególnie osoby, które mają problemy z nerkami lub z innych przyczyn występuje u nich ryzyko hiperkaliemii. Do produktów spożywczych o wysokiej zawartości potasu należą: mięso; ryby takie jak pstrąg, makrela, dorsz, szprot czy halibut; produkty wędzone, konserwy, przetwory rybne i mięsne; sole kuchenne o dużej zawartości potasu; świeże i suszone grzyby (poza świeżymy rydzami i maślakami); większość warzyw, w tym ziemniaki, pomidory, buraki, szpinak, rzepa, suche nasiona roślin strączkowych, bób, cukinia, kapusta czy czosnek; owoce suszone; owoce świeże takie jak banany, maliny, porzeczki, brzoskwinie, śliwki czy winogrona; otręby i płatki zbożowe; kasze; koncentraty. Czytaj też: Sól himalajska, morska czy kuchenna? Która jest najlepsza? Jak zmniejszyć spożycie potasu? W celu obniżenia potasu w codziennej diecie przede wszystkim należy świadomie układać jadłospis i zwracać uwagę na to, jakie produkty z jego wysoką zawartością lądują na naszym talerzu. Należy też w odpowiedni sposób przygotowywać posiłki. Zawartość potasu w ziemniakach oraz innych spożywanych warzywach możemy ograniczyć, krojąc je w drobne kawałki i mocząc w gorącej wodzie przez ok. 2 godziny. Po tym czasie warzywa należy dokładnie opłukać chłodną wodą, a następnie gotować w świeżej wodzie, a także wymienić ją jeszcze raz w trakcie gotowania. Na diecie ubogopotasowej można zjadać jedną porcję świeżych owoców dziennie. Na diecie ubogopotasowej zaleca się jeść więcej gotowanych warzyw, a surowe warzywa (oraz owoce) zjadać w małych ilościach. Wskazane jest też przestrzeganie zasad diety niskotłuszczowej, w tym przyrządzanie potraw w odpowiedni sposób – gotowanie, duszenie, smażenie beztłuszczowe i pieczenie w pergaminie. Na wydajniejsze wydalanie potasu z organizmu korzystnie wpływa codzienne wypijanie dużych ilości płynów, przede wszystkim wody. Jak uniknąć odwodnienia i przewodnienia? Ile wody należy pić dziennie? Nadmiar potasu – leczenie Zbyt wysokie stężenie potasu to stan, który może wymagać odpowiedniego leczenia. W celu obniżenia poziomu potasu stosuje się też leczenie farmakologiczne środkami takimi jak wodorowęglan sodu, salbutamol, albuterol czy żywice jonowymienne. Wykorzystuje się też leczenie dożylne wapniem lub glukozą z insuliną, a w razie potrzeby – szczególnie przy dużej hiperkaliemii – przeprowadza się hemodializę. Źródła Chamienia A., Gospodarka potasowa— podstawy teoretyczne i codzienna praktyka lekarska, [w:] Choroby Serca i Naczyń 2004, tom 1, nr 2, 97–107. Kuźniar-Placek J., Jaroszyński A., Hiperkalemia – jak ustrzec przed nią pacjenta? Opis przypadku, [w:] Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 2016, Tom 22, Nr 2, 158–160. Zaremba M. i wsp., Hiperkaliemia, [w:] Choroby Serca i Naczyń 2006, tom 3, nr 1, 36–40. potas nadmiar potasu witaminy i minerały Potas w organizmie - produkty bogate w potas i objawy niedoboru Potas znajduje się w każdej komórce ciała — bez niego nie ma życia. Niedobór potasu może skończyć się nadciśnieniem, zaś nadmiar — nawet zatrzymaniem pracy serca.... Emilia Gnybek-Ciosek Niedobór potasu - przyczyny, objawy i leczenie Niedobór potasu, czyli hipokaliemia pojawia się w wielu przypadkach. Potas ma ważny wpływ na funkcjonowanie organizmu, więc warto pamiętać o okresowych badaniach... Redakcja Medonet Magnez - właściwości, źródła, objawy niedoboru, suplementacja Magnez zaliczany jest do pierwiastków najcenniejszych dla zdrowia. Niestety wiele osób cierpi na niedobór magnezu, nie zdając sobie sprawy, jak poważne są tego... Marta Tomaszewska Cztery nietypowe objawy niedoboru żelaza. Nie wolno ich lekceważyć! Niedobór żelaza jest jednym z najbardziej popularnych deficytów substancji odżywczych na świecie i najczęściej dotyka kobiety. Niestety, choć żelazo występuje... Redakcja Medonet Biotyna – właściwości, objawy niedoboru, źródła witaminy B7 O korzystnym wpływie biotyny na stan skóry i paznokci wiemy już sporo. Ta organiczna substancja polepsza także wygląd naszych włosów. W jakich produktach... Monika Mazurek Jego niedobór wpływa na cały organizm. Oto znaki, że twoje ciało domaga się magnezu Problemy z pamięcią i koncentracją, nerwowość i skurcze w łydkach – to objawy, które wymieniamy bez wahania zapytani o niedobry magnezu. Nie zdajemy sobie sprawy... Hanna Szczygieł Produkty bogate w żelazo - dziewięć źródeł żelaza, które warto włączyć do diety Żelazo jest niezbędnym składnikiem odżywczym do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Niedobór żelaza jest bardzo niebezpieczny, dlatego należy stale uzupełniać... Adrianna Stańczyk Cynk a prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego. Rola cynku w organizmie Mikro i makroelementy zawarte w naszym organizmie biorą udział w setkach tajemniczych procesów biochemicznych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania naszego... Redakcja Medonet Sposoby na suplementację żelaza. Źródła żelaza w diecie Częste zmęczenie, zawroty głowy, bladość skóry i osłabienie odporności to tylko niektóre skutki niedoboru żelaza. W przypadku przewlekłego niedoboru grozi nam... Zuzanna Opolska Znaki, że twój organizm domaga się potasu. Nie lekceważ! Hipokaliemia jest stanem charakteryzującym się zmniejszoną ilością poziomu potasu we krwi organizmu. Potas jest minerałem niezbędnym dla odpowiedniego... Redakcja Medonet
Wapń to jeden ze składników mineralnych obecnych w organizmie człowieka i jest niezbędny do jego prawidłowego funkcjonowania. Jego prawidłowy poziom zapewnia zdrowie, siły witalne oraz dobre samopoczucie, dlatego warto zadbać o zbilansowaną dietę, która dostarczy odpowiednią ilość tego cennego pierwiastka.
Czy błonnik może okazać się szkodliwy? Czy nadmiar błonnika powoduje problemy zdrowotne? Warto znać odpowiedzi na te pytania i spożywać wysokobłonnikowe produkty w rozsądnych ilościach. Zarówno w tym, jak i wielu innych przypadkach przesada może mieć bowiem zgubne skutki. Na półkach z suplementami w hipermarketach, aptekach czy drogeriach aż roi się od preparatów z błonnikiem. Do wyboru, do koloru - mamy go w tabletkach, proszkach, granulatach, jest dodawany do kawy czy nawet deserów. Podświadomie myślimy: zjem, to pewnie schudnę, przecież błonnik to samo dobro! Fakt - błonnik to wiele dobra, bo chroni przed niektórymi chorobami i wpływa korzystnie na metabolizm. Nikt nie powinien go eliminować, ale w niektórych przypadkach lepiej zachować umiar. Czy błonnik może mieć negatywny wpływ na organizm? O dziwo tak. Chodzi przede wszystkim o przyswajanie minerałów. Kwas fitynowy zawarty w produktach zbożowych o dużej zawartości błonnika (przede wszystkim w otrębach pszennych, w mniejszym stopniu w kaszy gryczanej) zmniejsza wchłanianie wapnia, magnezu, żelaza i cynku. Dlatego należy sięgać po te pokarmy w rozsądnych ilościach. Nadmiar błonnika - kiedy szkodzi? Uwaga! Dieta bogata w błonnik zmniejsza przyswajalność leków. Osoby biorące leki powinny też uważać na popularny osłonowy napar lub kisiel z siemienia lnianego, który również jest bogaty w błonnik - utrudniona on wchłanialność i może znacznie zredukować działenie medykamentów! Stosujesz tabletki antykoncepcyjne? Również uważaj i przyjmuj je w kilka godzin po bogatym w błonnik posiłku - inaczej możesz zajść w nieplanowaną ciążę... Ponadto - przy wysokim spożyciu błonnika należy wypijać duże ilości płynów, w przeciwnym razie zaparcie gwarantowane. Nadmiar błonnika sprzyja też bólom brzucha i wzdęciom. Tym bardziej u osób mających tendencję do takich dolegliwości. Jak uniknąć nadmiaru błonnika? Zapotrzebowanie na tę substancję według WHO to 20-40 g. Instytut Żywności i Żywienia zaleca osobom dorosłym przyjmowanie 25 g błonnika na dobę, a starszym - 20 g. Zdrowa dieta, bogata w produkty zbożowe, owoce i warzywa, nie wymaga dodatkowej suplementacji! Lepiej sięgać po źródła naturalne, jak nasiona roślin strączkowych, jarmuż, kukurydzę, kalafior, brukselkę, owoce (agrest, awokado, maliny, porzeczki, jabłka, śliwki), owsiankę, pełnoziarniste pieczywo, brązowy ryż. Pamiętaj o zasadzie, że błonnik kupuje się w warzywniakach, spożywczakach i piekarniach, a nie w aptece. Zobacz także: BŁONNIK W TWOEJEJ DIECIE - JAKIE MA ZNACZENIE? >> 5 ZŁYCH NAWYKÓW ŻYWIENIOWYCH - ZMIEŃ JE I NIE MARTW SIĘ O WAGĘ! >> CHCESZ MIEĆ DOBRY NASTRÓJ? SPRAWDŹ CO JEŚĆ! >> Autor artykułu: Ewa S
Wapń (Ca) jest głównym składnikiem mineralnym w organizmie człowieka. Około 99% wapnia znajduje się w kościach i zębach, których jest podstawowym materiałem budulcowym. Pozostała ilość tego pierwiastka zawarta jest w tkankach miękkich oraz w płynach ustrojowych. SPIS TREŚCI. Niedobór wapnia; Nadmiar wapnia w organizmie
Ważna jest również odpowiednia podaż błonnika pokarmowego (20–40 g/d). Dlatego też głównym źródłem węglowodanów w diecie powinny być pełnoziarniste produkty zbożowe, warzywa i owoce. Istotne jest również prawidłowe zbilansowanie diety w składniki ważne dla prawidłowej pracy tarczycy, m.in.:
08ImgR. 1z72ggi530.pages.dev/2021z72ggi530.pages.dev/2891z72ggi530.pages.dev/1701z72ggi530.pages.dev/1721z72ggi530.pages.dev/1311z72ggi530.pages.dev/131z72ggi530.pages.dev/2761z72ggi530.pages.dev/161z72ggi530.pages.dev/213
nadmiar błonnika w diecie objawy
